چه دنیای ساکتی دیگر تپش قلب ها غوغا نمیکند بی گمان همه شکسته اند

اینجا سرزمینی ست که پشت دوستت دارم هایش نوشته ساخت چین

دلتنگی هایم را می گذارم امشب پشت دربیچاره رفتگر چه بار سنگینی دارد

به دنبال ویلچری میگردم برای روزگار انگار پایی ندارد برای راه آمدن با "من"

اگر تمام ابر های دنیا ببارند گل های قالی جوانه نمیزنند.این است قانون زیر پا ماندن.....

چرا نگاه میکنی. تنها ندیدهای؟ به من نخند من هم روزکاری عزیز دل کسی بودم

یادت را نگیر از من بگذار من هم مثل سهراب بگویم دلخوشی ها کم نیست

شاید آرامتر میشدم فقط اگر میدانستند حرف هایم به همین راحتی که میخوانند نوشته نشده اند

هروقت تنهاییم رادیدندلبهایشان رابه لب هایم قرض دادندهیچکدامشان نمی دانستندجسمم تنها نیست "دلم"تنهاست ولی حیف هیچکدامشان دل نداشتند

خدایا آسمانت چند دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد....

همیشه شیرین نباش فرهاد  گاهی باید طعم دیگری را تجربه کند

باران باشد وتو و یک جاده ی بی انتها آنجا به دنیا می گویم خداحافظ.....

در خاطر کسی ماندگاری که لحظه های نبودنت رابا بودن کل دنیا عوض نمیکند

نیمکت باهم بودنمان تنهاست من دل نشستن ندارم تودلیل نشستنم باش....

گذشت زمان خواهت آموخت که برای ان کسی که دوستش داریم جایگزینی نیست

چه دنیای ساکتی دیگر تپش قلب ها غوغا نمیکندبی گمان همه شکسته اند

بغض میکنم زمانی که میدانم قرار است برایت خاطره شوم

دست بالم از حرف خالیست هرچه هست تویی وتو حرف نداری

عزیز تر از جانم اسمان باش تا برای دیدنت سر به هوا باشم

جدا موندن از کسی که دوسش داری فرقی با "مردن" نداره پس عمری که بی تومی گذرد مرگیست به نام "زندگی "

خدایا آسمانت چند دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد

چه تکلیف سنگینی ست بلاتکلیفی وقتی نمیدانم دارمت یا ندارمت.......